در وصف دوست قدیمی..🌻

دوست قدیمی من که بخش بزرگی از کودکی و نوجوانی رو گذروندیم باهم 

با بزرگتر شدنمون و تفاوت ادامه راه و مسیر زندگی کمی دیر به دیر همو میبینیم اما

هرموقع که همو میبینیم انگار که هر روز و هر شب باهم حرف زدیم و هیچی بینمون عوض نمیشه

خاصیت این دوستی این بود که تبدیل شد به بخشی از خانواده ، یک ایمان و اعتماد قلبی و احساسات خالصانه ای شکل گرفت که حتی قهر و دعواهامون طولانی نمیشد و فقط یکبار قهر طولانی که باز خیلی قشنگ و منطقی حلش کردیم

حتی بعد از مدت ها دیدن هم دیگه این خاصیت اجازه نمیده بنای دوستی تکرار نشدنی من خراب بشه ، وقتی همو بعد مدت ها میبینیم باز به همون راحتی با هم حرف میزنیم و آدم امن همیم و واسه من خیلی جالبه که این خاصیت دوستی چجوری بینمون به این قشنگی شکل گرفت

خوشحالم که ۱۲ سالگی من یهو تو زندگیم اومدی و بزرگ شدنت رو میبینم🤍

پ .ن : بنظرم قشنگ ترین اتفاق واسه هر آدمی تو زندگی دنیایی داشتن یک دوستی خالصانه اس و همون یک دوست کفایت میکنه به تعداد زیادی از آدم ها..✨️

پ .ن ۲ : شما هم از این نوع دوستی ها تجربه دارید؟