انسان نمی‌تونه بدون هدف و معنا زندگی کنه.
وقتی هدف نباشه یا هدف رو گم کنه احساس سردرگمی ، پوچی و هرنوع احساس بد به سراغش میاد..
حتی در سخت‌ترین شرایط ، پیدا کردن "چرایی" باعث میشه دوام بیاریم وقتی چرایی خودمون رو پیدا کنیم در اصل به چگونگی تحمل مسیر زندگی میرسیم
ویکتور فرانکل (روانپزشک و نویسنده) میگه :
«کسی که چرایی زندگی را دارد، تقریباً هر چگونه‌ای را تحمل می‌کند.
☘️🌙
پسر انسان
من هر وقت خسته میشم
می برم
کلافه میشم
مضطرب میشم
به جهان بعدی و مسافر بودن خودم تو این دنیا فکر می کنم
واقعا اینجا مسافرخونه است
سایه های بیداری
با احترام :
سایت گنجور ، تنها سایت ادبی تقریبا معتبر است
که من معمولا به آن اعتماد میکنم .
رفتم آدرس غزلی از دیوان شمس را
برای شما کپی کنم بیاورم
که مضمونی هماهنگ با مطلب شما دارد :
« روزها فکر من این است و همه شب سخنم »
دیدم این غزل را از سایت حذف کرده آند .
میدانم که خود گردانندگان سایت
به دلخواه حذف نکرده اند
بلکه به زور و فشار گاریچی های ارشاد حذف شده .
چون قبلاً هم این اتفاق در مورد اشعار عبید زاکانی افتاد .
دستور حذف دادند ،
اما مدیران سایت اعتنایی نکردند .
گاریچی های نادان و بیسواد ارشاد
سایت را سه ماه فیلتر کردند و بستند .
اینها حتی از چند بیت شعر نیز می‌ترسند .
چون خوب میدانند در میان ادبیات غنی ایران زمین
هزاران سند برای نفی و کذب وجودی بی وجود اینها آمده
که هیچ پاسخ مستدلی برای آن اسناد ندارند .
اما ملت ایران نیز خوب یاد گرفتند که چگونه پورۀ اینها را به خاک بمالند .
روی گوگل همان نیم بیت را بزنید
شما را میبرد به مطلبی به نام : حاشیۀ محمد
شعر کامل را آنجا بخوانید .
امیدوارم دلنشین دل با معرفت شما باشد .
سپاس
نسخۀ فرانکلین ، نمی‌تواند نسخۀ جامعی باشد .
زمان ، مکان ، اهمیت و ارزش چرایی و نوع تحمل انسانها متفاوت است .
مادری که فرزندش را از بغلش بگیرند و داخل کورۀ آدم سوزی پرت کنند
و مقابل چشمانش بسوزانند ( نازیسم آلمان ) ،
نه به چرائی می اندیشد و نه به حجم و اندازۀ تحمل خویش .
وی جهان هستی را نفرین ،
و از هرچه درون این جهان است ، متنفر .
و تنفر اولین مرحلۀ کینه ،
و کینه ، اولین مرحلۀ نابودی انسانیت .
اون مادر ، با رسیدن به ناب ترین چرائی ،
هرگز به تحمل هیچ چگونه ای نمیرسد ،
به ویرانی و نابودی انسانیت می‌رسد .
نسخه های اخلاقی و اجتماعی ،
هرگز برای همۀ انسانها ،
کاربرد یکسان و یکنواخت ندارد .
چون حال یکسانی ندارند .
آنسان که امشب حال من و شما ممکن است یکسان نباشد ،
پس عجیب نخواهد بود اگر شما در رسیدن به چرایی ،
تحمل هر چگونه ای را داشته باشید ،
اما من نه .
چون چگونه دانم پر و اشباع شده است .
سپاس از مطلب تأمل بر انگیز تان .